یکتا هنر- آزاده فضلی: چهلمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران که از ۲۷ مهرماه در پردیس سینمایی ملت آغاز به کار کرد، روز دوم آبان ماه با معرفی برگزیدگان به پایان رسید. در ادامه، در سلسله یادداشت‌های کوتاه، به فیلم کوتاه «رویای نیمه جان» نگاهی کوتاه می‌اندازیم.
یکی از فیلم‌های خوب جشنواره چهلم به نظر من، «رویای نیمه جان» بود که معتقدم در داوری واقعاً دیده نشد؛ شاید سلیقه داوران اینطور ایجاب کرده آن را کنار بگذارند! در این پست اینستاگرامی بهتر است از موشکافانه برخورد کردن روی داوری جشنواره بگذریم چون اغلب وقتی فیلمی از فضای رئال خارج می‌شود و قرار است یک پیام جدی را در قالب غیررئال بیان کند، قضاوت‌های متفاوتی را در بر خواهد داشت و عمومآ در سلیقه برخی نمی‌گنجد.
اما «رویای نیمه جان» فیلمی با حس و حال دخترانه-زنانه است که روی یکی از مهمترین بحران‌های دختران یعنی ارتباط بین پدر و دختر (فرزند و والدین)، دست گذاشته، اتفاقی که اکثریت دختران با آن مواجه می‌شوند و در اغلب موارد با موفقیت از آن عبور می‌کنند. طی سال‌های اخیر فیلم‌هایی با این موضوع ساخته شده‌اند اما «رویای نیمه جان» شکل دیگری از روایت و فضاسازی را که نشآت گرفته از پیچیدگی‌هایی که رابطه‌های انسانی به ویژه پیچیدگی‌های رابطه بین والدین و فرزند دارند، برای نمایش انتخاب کرده و همان‌طور پیچیده آن را تصویر می‌کند که نشان از دکوپاژ دقیق کارگردان دارد. در ابتدا ممکن است مخاطب کمی گیج شود اما آرمین اعتمادی با استفاده از گنجاندن نشانه‌هایی چون دویدن دختربچه، غذاخوردن پدر پیر، حس نوستالژیک دختر به خانه و … فیلمنامه را معلق در گذشته و حال جلو می‌برد.
در قدم بعدی، باز هم با استفاده از در هم تنیده شدن زمان حال و گذشته و دیالوگ‌های دوپهلو، دو کاراکتر رگه‌هایی از وابستگی را نمایان می‌کنند. تدوین در این فیلم خیلی مهم است؛ خاصیت فیلم کوتاه و زمان محدود آن، سبب شده تا به صورت نامحسوسی از فصل مونتاژی استفاده شود، همچنین در برخی از سکانس‌ها اینطور به نظر می‌رسد که از تدوین غیرتداومی استفاده شده است تا کانسپت مدنظر همچون فیلم‌های اکسپریمنتال القا شود. دیگر اجزای فیلم نیز همچون موسیقی، فیلمبرداری و قاب‌ها، بازیگری، ترکیب صدا و .. به فیلم نشسته است و در اولویت‌های بعدی قرار می‌گیرند.
«رویای نیمه جان» در خانه سینما در جریان جایزه ایسفا هم اکران خواهد داشت که هنوز برنامه اکران‌ها اعلام نشدند.
