یکتا هنر: محیا رضایی کلانتری
سینمای رمانتیک همیشه جایگاه مهمی در هنر هفتم ایران داشته اما داستان فیلم‌های کمدی رمانتیک ایرانی اندکی متفاوت به نظر می‌رسد. فیلم «رمانتیسم عماد و طوبی» با روایتی که از سوی سارا بهرامی ارائه می‌شود، الناز حبیبی و حسام محمودی را در نقش‌های اصلی‌اش می‌بیند.
علی انصاریان که متاسفانه چند روز پیش به دلیل ابتلا به ویروس کرونا در گذشت هم حضورهای کوتاهی در فیلم دارد. در شرایطی مشابه با فیلم ایتالیا ایتالیا، کاوه صباغ‌زاده این‌بار هم تصمیم گرفته داستان زوجی عاشق را در سختی‌ها و خوشی‌ها روایت کند اما نتیجه کار نه‌تنها بی‌نظم و به‌هم‌ریخته است بلکه مضحک هم به نظر می‌رسد.
صباغ‌زاده در فیلم جدید خود دوباره به سراغ متنی از پیش نوشته رفته و فیلمنامه دومین اثر او هم مانند فیلم اولش اقتباسی است. این فیلم بر اساس کتاب «سیر عشق» اثر آلن دوباتن نوشته شده است. اگر چه برداشت صباغ‌زاده از این اثر برداشتی کاملاً آزاد و بر اساس نیازهای درونی متن فیلمنامه او است.
کسالت در زندگی زناشویی هم یکی از موتیف‌های تکراری آثار صباغ‌زاده است که خودش دلیلی است برای پیشبرد درام و تغییر فضای روایت.
صباغ‌زاده تلاش کرده فضای فیلم را به سمت نمایش‌های تئاتری نزدیک کند و در ۹۰ دقیقه در قالب ۱۶ پرده به نام‌های پیش‌درآمد، رشد، باغ آلبالو، شیدایی، همدلی، ازدواج، مسایل احمقانه، لذت‌ها و خوشی‌ها، قهرها و دلخوری‌ها، یک سال اول، خط باریک قرمز، ارغوان، زلافه، جانِ دل، دوسال بعدی و بلوغ داستان بی‌آغاز و بی‌پایانش را روایت می‌کند.
کارگردان با انتخاب لحنی سرخوشانه برای فیلم‌هایش به دنبال پیدا کردن فضاهای جدیدی برای روایت در سینما است. اگر چه نقطه ضعف‌هایی هم در روند کاری او وجود دارد اما به نسبت فضایی که او در حد و اندازه خود برای روایت در سینما گشوده است قابل تحسین است.
