«ماهایا پطروسیان» بازیگری که فراموش نمی‌شود

به گزارش یکتاهنر، بهمن عبداللهی منتقد سینما و روزنامه نگار به بهانه زادروز ماهایا پطروسیان در «کافه دونده» نوشت:

۱۳ دی؛ زادروز «ماهایا پطروسیان» یکی از بهترین بازیگران سینمای ایران است. بازیگری که چهره اش روی پوستر چندی از بهترین آثار دهه ۷۰ نقش بسته بود.
از دانشکده هنرهای زیبای تهران آمد. سال ۱۳۶۹ در حال اجرای «خواستگاری»؛ چخوف در تالار مولوی بود که برای ایفای نقش مکملی در«عشق و مرگ» مرحوم محمدرضا اعلامی دعوت شد. فیلم متاثر از فضای جنگ و نقش او چندان جای کار نداشت، اما چهره معصومانه اش دلیلی شد تا برای بازی در یکی از بهترین آثار تاریخ سینمای ایران یعنی «پرده آخر/واروژ کریم مسیحی» دو نقش همزمان را تجربه کند. نقش دختری در دسته بازیگران اجیر شده و در دل آن نقش کلفتی که باید خانم عمارت را به پرتگاه خودکشی بکشاند. همان سال سیمرغ بهترین بازیگر نقش مکمل را گرفت و بعدتر در آثار مهمی به ایفای نقش پرداخت. در «ناصرالدین شاه؛ آکتور سینما» برای مخملباف نقش سوگلی دربار را بازی کرد و در کمدی «دیگه چه خبر؟/ تهمینه میلانی» یک دانشجوی پر شر و شور رشته ادبیات را. در ادامه نقش یک کولی لال را در«هنرپیشه» مخملباف، به غایت زیبا ارئه داد. او حتی در تئاتر هم شگفت انگیز بود؛ نمونه اش «عشق آباد/داود میرباقری»؛ که نقش یک دختر خُل مسلک را در آسایشگاه روانی بازی کرد.
سینما جهان پیچیده ای است. بسیاری در این جهان تلاش می کنند ضعف های فیلمنامه و کارگردانی را با بهره گیری از بازیگران مشهور لاپوشانی کنند. برای پطروسیان هم که مورد توجه مخاطبان و مطبوعات قرار گرفته بود چنین وضعی پیش آمد و او دانسته یا ندانسته در آثار متعددی ظاهر شد که فیلم های مقبولی نبودند و برخلاف آثار قبلی این بازیگر حتی در گیشه هم چندان موفق عمل نکردند. شاید بخت با این بازیگر توانا یار نبود که حتی ساخته های رسول ملاقلی پور (کمکم کن) و فرزاد موتمن (هفت پرده) هم با اقبال تماشاگران و منتقدان روبرو نشد. با این حال پطروسیان ابتدای دهه ۸۰ نقش اصلی «عروس خوش قدم» را بازی کرد که در صدر گیشه قرار گرفت و پس از آن فیلم های بهتری چون «ملاقات با طوطی» و «هشت پا» را با علیرضا داوود نژاد و «اسب حیوان نجیبی است» را با عبدالرضا کاهانی کار کرد.
دهه ۸۰ را می توان دوران اوج تولیدات باارزش اجتماعی و هنری دانست. اما به هر دلیل این بازیگر ترجیح داد (یا هر دلیل دیگری داشت) بیشتر در آثار تجاری ظاهر شود. در دهه ۹۰ هم تنها در دو سه کار بازی کرد که یکی اش «خفگی/ فریدون جیرانی» بود و باز هم توانایی اش را به رخ کشید. او حالا به ندرت کار می کند و این سینمای ایران است که از نبودش متضرر می شود. تولدتان مبارک سرکار خانم ماهایا پطروسیان.