یکتا هنر: محمدصالح حجت الاسلامی
فصل سوم «عصر جدید» به رغم تغییر در دکور و حضور پررنگ تماشاچیان در سالن، یک پاشنه آشیل بزرگ دارد. ترکیب جدید داوران این دورهاش به شدت ضعیف به نظر میرسد و شاید تنها نقطه روشن آن، امین حیایی باشد که در بسیاری از موارد میتواند با تکیه بر تجارب حرفهای اش، مستدل از نظرش دفاع کند. اگرچه مجید اسماعیلی جایگزین جدیتری برای سیدبشیر حسینی به نظر میرسد اما واقعا جای آریا عظیمی نژاد و رویا نونهالی خالی است.
جدای از نداشتن اشراف و اطلاعات و آشنایی کافی سایر داوران برای قضاوت بینارشته ای که لازمه داوری یک چنین مسابقه استعدادیابی است، این فصل «عصر جدید» دچار حد اعلایی از برخوردهای احساسی در جهتی خلاف ماهیت این مسابقه شده است.
در برنامه هفتم فروردین ماه وقتی یک جوان بیست ساله روستایی، برای اولین بار در عمرش روی صحنه حاضر شد و به شهادت داوران به بهترین و بکرترین شکل ممکن هنرنمایی کرد و خواند، داور احساسی برنامه به قول خودش با حسی مادرانه از هموار کردن مسیر پیشرفت او سرباز زد و خیلی حق به جانب، از همه پرسید که اگر از روستا به شهر بیاید آینده شغلی او چه خواهد شد. وی با برشمردن مراحل سختی که برای یک خواننده حرفه ای شدن در مقابل آن جوان وجود دارد، سعی کرد که این روستایی مستعد و دیگران را متقاعد کند که اگر همانجا و در روستا بماند برایش بهتر است و در این میان هیچ کس نبود که بگوید موسیقی محلی ما هم نیاز به حمایت دارد و این جوان می تواند مورد حمایت قرار بگیرد بدون اینکه بکر بودنش از او گرفته شود.
از این گذشته، این داور از آن جوان پرسید «مگر در مرحله بالاتر چه کار دیگری می خواهی برای ما انجام دهی جز اینکه باز هم مانند امشب بخوانی؟!» مگر گزینه های خوانندگی دیگری که برای مرحله بعد انتخاب شده اند قرار است چه کنند جز خواندن قطعه ای دیگر؟ ماجرا وقتی بسیار عجیب شد که شرکت کننده دیگری برای مرحله بعد انتخاب شد که حتی خواندنش تقلیدی بیش نبود ولی به آن جوان بدویِ بکرِ مستعد ترجیح داده شد.
اگرچه در نهایت احسان علیخانی و اسپانسر برنامه با یک حمایت نقدی آن جوان را به روستایش مشایعت کردند اما با دلایلی واهی استعدادش نادیده گرفته شد.
به زعم بسیاری، این ماجرا در همین بخش مقدماتی این دوره چندبار دیگر هم رخ داده و برخی استعدادهای واقعی نادیده انگاشته شده اند که شاید این حس ناشی از عدم اعتماد به توانایی داوران در امر قضاوت باشد؛ در حالیکه بدون شک هر کدام از آنها در امر حرفه ای خود ماهر و خوشنام هستند.